“Daar prik ik je wel voor.” Dat is Denise. Lekker hands on en meteen in de praktijk.
Ik ken Denise al een poosje. Zo mocht ik haar enkele maanden geleden vertellen dat ik in verwachting was van ons eerste kleintje.
De eerste maanden gingen vrijwel zonder spannende klachten. Rond 32 weken werd het anders, ik kreeg last van vocht, waardoor ik het carpaal tunnelsyndroom kreeg. Slapeloze nachten verder zocht ik contact met Denise. Haar woorden waren ‘dat moeten we oplossen voordat je aan die bevalling begint, want jij moet wel even uitrusten en kracht verzamelen’.
Zo gezegd, zo gedaan. We planden een afspraak met 38 weken. Ik vond het behoorlijk spannend, want wat kon er allemaal gebeuren met die accupunctuur. Ik had immers ook begrepen dat accupunctuur ook ingezet wordt om de bevalling op te wekken. Denise stelde me goed gerust, gaf duidelijk bij elk prikje aan waarom ze me een prik op deze plek zette. Denise toetste steeds hoe het met me ging, hoe het met de kleine in mijn buik ging en daarnaast controleerde ze om de zoveel tijd mijn pols.
De nacht erna sliep ik! Ik voelde minder druk in mijn handen, waardoor ik toch eens wat beter kon slapen.
Denise plande om de 3 dagen een afspraak in, om zo tot de bevalling wat “fitter” te worden. Hierin was ze heel flexibel. “Mama’s gaan voor” hoor ik haar nog zeggen. Ik kon met haar mijn spanning rondom de bevalling delen. Toen ik richting die 40 weken liep, werd ik nieuwsgierig en vroeg ik of ze misschien ook een prikje om de bevalling op te wekken kon zetten. Dit deed ze, met heel veel plezier en nieuwsgierigheid! Denise monitorde me ook op de dagen dat we niet hadden afgesproken. Vanuit mijn input maakte ze een plan voor de volgende afspraak. Toen ik over de 40 weken heen ging, merkte Denise dat ik er wel ontzettend klaar mee was. Zowel met het vocht in mijn handen als die enorme buik en nieuwsgierigheid naar het kleintje. We gingen inzetten op bevallen! Daar ging ik weer, dinsdagochtend 7 maart, 8.30u stond ik in de praktijk. “Het zal nu niet meer lang duren” waren Denise’s woorden. “Weet je wat je doet, ga even lekker in bad, dadelijk kan je het 6 weken niet meer”. Zo gezegd, zo gedaan. Na een uur voelde ik wat gerommel in mijn buik. Is dat een wee?
Dat gerommel zette zeker door. Toch was mijn bevalling niet zoals ik van te voor bedacht had en was het pittig. Uiteindelijk werd het een keizersnede.
Toch herstelde ik snel! Sneller als dat ik van anderen om me heen hoor. Ik geloof dat al die prikjes daar van positieve invloed op zijn geweest. En dat carpaal tunnelsyndroom? Daar heb ik ook na 3 maanden (bijna) geen last meer van, terwijl ik al dames gehoord heb die 8 maanden post partum hier nog last van kunnen hebben.
Ik ben blij dat ik bij Denise terecht ben gekomen die laatste weken. De persoonlijke begeleiding, hands on, de motiverende maar ook stimulerende woorden, dat typeert Denise.
En ik? Ik zal niet snel meer zoveel spanning ervaren voor de prikjes. Want die Denise, die weet wel wat ze doet!
